terwijl de druppels drogen op het raam
ben ik aan het lezen, staren, dromen
zonder poging hieruit los te komen
plots klinkt de deurbel, luid, onaangenaam
boefjes, bengels, blagen, slaan op de vlucht
met een grote lach op hun gezicht
daar gaan ze, dringend op geen doel gericht
keten zonder ketens, zin of zucht
zoals ik ooit speelde, mijzelf verloor
was ik opeens afwezig, spoorloos, kwijt
had geen enkel benul, besef van tijd
de kwajongen in mij grijnst, dringt door
ziet zijn vader voor de bosjes staan
waarin hij verstopt, verschuilt, verschrikt
niet thuis om te eten is het delict
mijn straf was schuldbewust naar huis te gaan