let op, ik ga er even tussenuit
de and’re kant van de aarde zoeken
mijn tassen zijn gepakt, ik ben gereed
het kind uit mijn oude fotoboeken
–altijd met hoedje, gezicht rood bezweet–
keert terug als man, bewust van gevaar
dieren met buidels, duivels en compleet
verlate landschappen, onbewoonbaar
daar zal zon branden op mijn witte huid
ik ga op reis onbelast, onbevreesd
ga naar het land dat mijn thuis is geweest
De Klanken van Klaas 
Prachtig, om zo dichterlijk op reis te kunnen gaan!
Dank je! Hopelijk levert het inspiratie op voor nog veel meer gedichten 🙂
Mooi Klaas, maar ik ben wel bezorgd voor je witte huid.
Dankje Carla, ik zal goed op mijn witte huid passen en zorgen dat het niet rood wordt 🙂
Erg mooi Klaas, je raakt een gevoelige snaar.