ik weet dat ik er niet aan ontkom
het Leven is vastomlijnd
de Dood nadert en verspreidt zich alom

ik geniet van het moment –onder het mom–
“aan alles komt een eind”
want ik weet dat ik er niet aan ontkom

zoveel vragen over het hoe en waarom
over de afstand die steeds wordt verkleind
de Dood nadert en verspreidt zich alom

het is het lot van ons mensdom
voor altijd bij Magere Hein aangelijnd
ik weet dat ik er niet aan ontkom

ik wil niet vertrekken met stille trom
ik wil niet dat alles voorgoed verdwijnt
de Dood nadert en verspreidt zich alom

en als het kan, dan keer ik rechtsom
en zoek ik een uitgang –het dichtstbijzijnd–
maar ik weet dat ik er niet aan ontkom
de Dood nadert en verspreidt zich alom